Zdjęcie: D. Bruce Means
Pristimantis koki to malutka żaba (o długości poniżej 2 cm), prawdopodobnie toksyczna, obecnie znana tylko z masywu Wokomung, dużej tepui (góry stołowej) w górach Pakaraima, w Gujanie, w Ameryce Południowej.
Przeczytaj artykuł o odkryciu.
To drugi gatunek zwierząt opisany na cześć Philippe'a Koka. Philippe Kok odkrył nowy gatunek ślimaka podczas wyprawy na szczyt Angasima-tepui w Wenezueli w 2011 roku, który został później opisany jako Plekocheilus philippei przez holenderskiego biologa.
Artykuł o odkryciu nowego gatunku ślimaka.
Góry Pakaraima - jeden z najbardziej niedostępnych rejonów świata
Góry Pakaraima to pasmo górskie leżące w południowo-zachodniej Gujanie oraz w północnej Brazylii i wschodniej Wenezueli.
Góra Roraima (zwana także Roraima-tepui), to duże tepui otoczone klifami o wysokości do 300 metrów, jest najwyższym szczytem całego pasma, sięgającym 2810 metrów nad poziomem morza. Od wschodu do zachodu, na dystansie 800 km Góry Pakaraima tworzą naturalną granicę, między Brazylią a południowo-wschodnią Wenezuelą oraz między Brazylią a zachodnio-środkową Gujaną.
Wschód słońca nad górami Pakaraima widziany ze szczytu Roraima-tepui. Zdjęcie: Philippe JR Kok
Góry Pakaraima są pozostałością ogromnej masy prekambryjskiego piaskowca cementowego, który został wyniesiony z niewielkimi deformacjami, gdy Ameryka Południowa oddzieliła się od Afryki kilka milionów lat temu. Erozja tego gigantycznego bloku piaskowca zaowocowała spektakularnymi skarpami, których pojedyncze pozostałości nazywane są tepuis (górami stołowymi). Mount Roraima, Mount Ayanganna i Mount Wokomung to jedne z najbardziej znanych przykładów w Gujanie.
Liczne rzeki wypływają z tego obszaru i płynąc w dół spektakularnie spadają, tworząc malownicze wodospady, czego wspaniałym przykładem jest wodospad Kaieteur (w Gujanie).
Wodospad Kaieteur w Gujanie. Zdjęcie: Philippe JR Kok
Góry Pakaraima są w większości zalesione, z okazjonalnymi łatami sawann, zwłaszcza u podnóża Roraimy i po brazylijskiej stronie pasma. Te krajobrazy są podatne na pożary.
Trudności w dotarciu do stromych zboczy tepui oraz leżących między nimi wyżyn sprawiły, że gromadzenie danych o żyjących tam zwierzętach i roślinach było wyzwaniem. Ten w większości dziewiczy region słynie z wysokiego endemizmu i różnorodności biologicznej, a nowe gatunki kręgowców wciąż są w nim odkrywane.
Więcej o pracy dra Philippe Koka
Dr Philippe J. R. Kok jest belgijskim biologiem środowiskowy i ewolucyjny, który pracuje na UŁ od grudnia 2020 r. Specjalizuje się w herpetofaunie południowoamerykańskich tepui - jednych z najbardziej tajemniczych i niedostępnych ekosystemów świata. Opisał 50 nowych taksonów płazów i gadów (gatunków i rodzajów, a nawet rodzin) z Ameryki Południowej. W swoich badaniach wskazał, że niekontrolowany ruch turystyczny i związana z nim obecność człowieka zagraża populacji płazów w jednym z ostatnich dziewiczych zakątków globu.
Przeczytaj wpis o naukowcu w cyklu Nauka inspiruje.
Materiał źródłowy: dr Philippe Kok (Wydział Biologii i Ochrony Środowiska UŁ)
Redakcja: Michał Gruda (Centrum Komunikacji i PR)
Misją Uniwersytetu Łódzkiego jest rzetelne prowadzenie badań naukowych oraz aktywne głoszenie prawdy z nich płynącej, tak by mądrze kształcić kolejne pokolenia, być użytecznym dla społeczeństwa oraz odważnie odpowiadać na wyzwania współczesnego świata. Doskonałość naukowa jest dla nas zawsze najlepszym kompasem. Nasze wartości to: odwaga, ciekawość, zaangażowanie, współpraca i szacunek.